มุมมองของลมหายใจ

ความสุขนั้นไม่สามารถอยู่กับเราไปได้ตลอด และเช่นกันความทุกข์นั้นก็ไม่สามารถอยู่กับเราไปได้ตลอดเหมือนกัน ปกติแล้วคนเราไม่ว่าจะมีฐานะใดสูงหรือต่ำแค่ไหนก็ไม่มีหนทางใดเลยที่จะมีสุขไปตลอดหรือว่าทุกข์ไปตลอด แต่บางคนกลับมองไม่เห็นในจุดๆนี้ บ้างก็ยังไขว่คว้าความสุขที่ตนปรารถนา พอได้มากลับไม่พอใจอีกยังอยากจะเก็บรักษาไว้กับตัวเองตลอดไป แทนที่จะพึงพอใจในสิ่งที่ได้รับ และเรียนรู้ซึ่งคุณค่าของความสุขนั้นกลับกลายเป็นว่า มองไม่เห็นค่าด้วยซ้ำด้วยใจในขณะนั้นมืดไปหมด คิดแต่เพียงว่าจะต้องเก็บรักษาความสุขนี้ไว้ตลอดไปให้ได้

สุขในรูปธรรมแถมยังติดแน่นอยู่ ไม่สนใจมองในมุมอื่นดูบ้างว่า...สุขใดหนอจะเท่าสุขใจ ทุกข์ใดหนอจะเท่าทุกข์ใจ....แม้มีไม่ตลอดแต่ก็มีได้บ่อย มีง่าย แค่เปิดดูใจ เรียนรู้และเข้าใจความเป็นไปความเป็นมาของความสุขนั้น เพียงแค่นี้ก็สามารถลดภาวะความทุกข์ได้แล้ว ไม่ใช่ไปใช้การเหนี่ยวรั้ง ไขว่คว้า เก็บรักษาความสุขของตนเป็นมีดกลับมาแทงตัวเองให้เกิดเป็นความทุกข์กายทุกข์ใจ

ในขณะที่ความสุขยังมืดบอด ผู้มีความทุกข์ก็พยายามขจัดตัดปัญหานี้ออกจากใจไป ก็เหมือนๆกันกับข้อของความสุข เพราะมัวแต่สนใจว่าตัวเองทุกข์อย่างนั้นทุกข์อย่างนี้ เลยเป็นการปิดโอกาสที่จะมองหาความสุข " ธรรมดาความมืดนั้น หากมีแสงไฟปรากฏแม้เพียงดวงเล็กๆก็สามารถมองเห็นได้ถ้าพยายามมองหา เช่นกันเมื่อมีความทุกข์อยู่นั้น หากผู้มีปัญญาก็จะพึงพิจารณาหาสาเหตุและมองดูในแง่บวก เพื่อไม่ให้ใจมืดดำไปซะหมด เฝ้าบอกกับตัวเองบ้าง ว่าเราทนทุกข์อยู่ตั้งนานทำไมเราไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างเลย เปรียบดังบุคคลผู้ถูกงูพิษกัด ยังต้องอาศัยตัวยาที่สกัดจากพิษงูนั้นเลย เราเองก็น่าใช้ความทุกข์ที่เผชิญอยู่นี้มาลองกำจัดสกัดความทุกข์ดูบ้าง ก็พึงคิดอย่างนี้คิดให้เป็นบวก ว่าอย่างน้อยความทุกข์ที่พานพบในวันนี้ ก็จะเป็นยารักษาที่ดี เป็นประสบการณ์ที่มีค่าให้กับเรา เวลาเจอปัญหาแบบนี้อีกก็ย่อมรับและผ่านพ้นไปได้ด้วยดี(โปรดดูตัวอย่างภาพข้างบนนี้ว่าคุณยิ้มได้อย่างนี้หรือเปล่า)