เพียรอาศัยตัวรู้..จึงรู้ตั
มิรู้ตัวตัวรู้จะมีไหม..
ทั้งเกิด ดับและปล่อยวาง...คือสิ่งใด
หากมิใช่..ไม่มี ไม่เที่ยงเอย
เดินอย่างผู้กำลังเดินอยู่
วันพุธที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2554
รู้ละ..รู้ปล่อยวาง
เห็น..ทางธรรม
โอกาสใจ..
ทำวันนี้...
ก.การเกิด
อย่างไร...ใครจะรู้.
ดั่งเช่น..แสงเทียน
๕ กอง (ขันธ์ ๕)
กังวานไพร เบื้องหลัง ภูผา
สายลมพา พัดผ่าน ต้นไม้ใหญ่..
รูป นาม ใช่จริง สิ่งยึดใจ...
หากหลงไปอาจไหลวัฏฏะวน..
สิบ ร้อย พัน หมื่นสาย ในตำแหน่ง...
ใจรู้สึก ถูกเสเสร้ง กลายเป็นผล
ยลตระการ เวทนา พาจิตวน...
ชวนวกปน ค้นอดีต ขีดชะตา
ในสัญญา...จำได่ว่า ข้ามีสุข..
แม้ความทุกข์ ปลุกมาได้ ไม่หรรษา
ผูกใจนี้เรื่อยไปในเวลา...
เหตุใดปีก..เจ้าไม่กล้า..ถลาไป
หากจะมัว อาลัย ในกายนี้..
ก็รู้ดี ว่าจะมีเที่ยงที่ไหน...
แม้ ภูเขา ป่าไม้ ย่อมมลายไป..
สู่วัฏฏะ ใดๆไซร้ ทุกเมื่อแล
โลกทัศน์กว้างใหญ่ ใครรับรู้...
สิ่งมีอยู่ มากมาย ในกระแส
อาจอาศัย เหล่านี้ ตรึกตรองแปล
ให้เห็นแค่ปัจจุบัน รู้ ทัน ตาม......
ยุติธรรม..นำใจและใจนำ
ก็แค่...ใจ
รอรักจริง...
เวหาคราจันทร์งาม...
วันรุ่ง.....
เหตุและผล...
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)