อย่างนี้เอง..หนอ

ก็อย่างที่เห็น..

ความเป็นจริง..

อย่างนี้...ก็มี

ไม่มีใครจะชั่ว..หรือดี..โดยฝ่ายเดียว

อิสระภาพแห่งมวลมนุษย์

อิสระภาพของสิ่งอื่นเหล่าใด..

ย่อมไม่เท่าใจอิสระภาพจาก..

...รัก..โลภ..โกรธ..หลง..

ปั้นดินให้เป็นหม้อ

นวดๆดินปนน้ำให้เหนียวๆ

ค่อยใช้เรี่ยวแรงปัญญาพาปรับแต่ง

ให้เกิดรูป ภาชนะ รองรับแกง

ยังประโยชน์แก่แหล่งผู้ใช้นา...

เสี้ยวใด..

เสี้ยวของความมืดคือสว่าง..



เสี้ยวของหนทางคือคนเดิน

เสี้ยวของความบังเอิญคือจริง

เสี้ยวของมลทิลคือบริสุทธิ์

นินทา...นินทา

เรื่องมากมี มีมาก ในหมู่คน

บ้างสับสน บ้างวกวน ปนปัญหา

บ้างส่อเสียด บ้างติฉิน บ้างนินทา

บ้างดุด่า ว่าเกิน มิจำเริญใจ

...จะมีมาก มีน้อย เท่าไหร่กัน

ก็อย่าพึง ตอบพลัน ด้วยหวั่นไหว

นิ่งสงบ สยบเถิด เพียงในใจ

ดีกว่าเร่ง โกรธไป จนเกิดความ

จ.จุฬา...ท้าลม

อวดทรวดทรง เหินฟ้า ราวกับหงษ์

ปานมั่นคง ดำรงอยู่ ชั่วกัปป์

เหตุใดหนอ ล่องลอย วันคืนนับ

แต่หวนกลับ ดับลอย ด้วยแรงลม

.

บ้างก็ว่าต่างกัน...

ต่างรูป ต่างนาม ใช่ว่าต่าง

ต่างที่ ต่างหนทาง ใชไม่เหมือน

ต่างเส้น ต่างทรง ก็จงเตือน

ว่าเหล่านั้น ก็พ้องเพื่อน อนัตตา...

"ศาสนาบนโลก"

ทุกศาสนาสอนคน..ให้เป็นคนดี

แต่ทำไมทุกพื้นที่ที่มีศาสนากับรบราฆ่าฟันกัน

ใช่ศาสนารึว่าคน นับถือ ที่ผิดกัน

เหตุอย่างไรนั้น..เราท่านย่อมรู้ดี....

...............................

กฎหมายสูง....จึงสิ้นสุด

รัฐธรรมนูญไทยเป็นกฎหมายสูงสุด...

เพราะสูงแล้วจึงต้องสิ้นสุด..

และวกผกผันตกลงมา...

เกิดโกลาหลทางการเมือง...

ว่าด้วยเรื่องการพัฒนาค่าเงิน...

(..ก็เลยเมินการพัฒนาค่าของคนในสังคม..)

ปรับ-ปรุง เพิ่อให้พอดีพอเหมาะ...

ใช้ปูนขาวปรับ-ปรุงดินเพื่อให้เหมาะแก่การเพาะปลูกพืช

ปรับดินที่เป็นกรด ให้เกิดความพอดีพอเหมาะ

...เปรียบเสมือนบุคคลผู้ฉลาดย่อมอาศัยศีล...

* คอยปรับ - ปรุง ให้กายเป็นอยู่พอดี

ให้วาจาเป็นอยู่พอดี ให้ใจเป็นอยู่พอดี *

"จึงได้ชื่อว่าเป็นบุคคลนำตนไปแล้วด้วยดี"

ความสงัด..ที่โด่งดัง

ความจริงอันยิ่งในโลก

มีสุขย่อมโศกทุกแห่งหน

มีเกิดมีตายกันทุกคน

มีเหตุ จึงมีผล ยลตระการ

แม้สิ่งที่ทำอาจจะทำให้คนที่รักต้องเสียใจ......

แต่เพื่อประเทศไทยจะรักษาไว้ตราบสิ้นชีวี

"ความสงัดที่แสนจะโด่งดัง"

ผลงาน(ฆ่า)ค่าคน..

บางคนบอกค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน..

งานบางอย่างก็มิอาจตัดสินค่าของคนได้..

บางอย่างก็ว่าหนัก...

ภายนอกอาจเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ..

ภายในบางครั้งเต็มด้วยหยดน้ำตา..

การสร้างที่ยิ่งใหญ่คือสร้างความเป็นมนุษย์ให้แก่คน

" ฝึกตนให้เป็นคน"

"ฝึกคนให้เป็นมนุษย์"

"ที่สุดคือความพอดี"

ให้หรือไม่ให้(มิอาจฝืน)

เรื่องบางอย่างมีที่เรามอบให้...

และเอาจากเราไปโดยมิได้เต็มใจ...

...การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก

..ย่อมมีได้ในผู้ที่รัก..การผิดหวัง

ก็มีมาจากการสมหวัง...

เรื่องบางอย่างเกิดมาดี...

แต่สุดท้ายกลับไปไม่ดี...

แต่บางอย่างมาไม่ดี..

แต่สุดท้ายได้เห็นดี......

ไม่แน่..ไม่แน่...เอวัง โหตุ เอวังโหตุ...

ฟรีสไตล์..ฟรีสติ

จะพึงสิ่งใดเล่าจะคงทน

แม้ทุกข์สุข ที่ผจญยังเหือดหาย

เพียงแต่เกิดขึ้นมาแล้วจักตาย

หากไม่ขวนขวาย บุญกุศล ค้ำจุนไป

ปัน-หา

บางปัญหาอาจจะไม่มีทางออก

แต่เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับ

และพยายามปรับให้ตนเองอยู่กับปัญหานั้นให้ได้

และหาทางครายบรรเทาปัญหาต่อไป...

ปัญหา - ปัน แยกออกแบ่งออก แล้วจึง" หา" สืบค้นต้นเหตุและข้อแก้นั้นๆ...