กาลเพียรหมุนเปลี่ยนเวียนผัน
คืนและวัน แปรผกผ่าน อย่างห่างเหิน
ฤดูไวหรือใจคนไปกว่าเกิน..........
จึงประเมิน เพลิดเพลิน จิตคิดว่ากาล
.....เช้าค่ำ...ย่ำกลายขับข้ามพ้นฝั่ง
สรรพสิ่งไม่พ้น วังวนกาล เชี่ยวผลาญ
ไม่ช้าไม่เร็ว ก็ย่อมสิ้น ชีพเพียงกาล
หาได้ยืนนาน...หนอชีวิต.....อนิจจา